Tiyatro sahnesinde 40 yıl önce başlayan yolculuğunu, Yılmaz Erdoğan’ın kaleme aldığı “Aydınlıkevler” oyunuyla taçlandıran usta oyuncu Demet Akbağ, “Henüz emekliyoruz. Tiyatroda böyledir. Oyun demlendikçe, oynandıkça seyirciyle buluştukça daha da tatlılaşır, güzelleşir. Aslında aynı metin oynanır ama her oyun başka bir macera, başka bir heyecandır tiyatroda” dedi.

Sahneye dönmek için 15 yıl beklediğini ve bu sürenin nasıl geçtiğini hiç anlamadığını söyleyen Akbağ, “Seyirciyle bir şekilde buluştuk sinema salonlarında, bazı televizyon projelerinde ama tiyatroda göz göze olmayı, onların nefesini duymayı çok özlemiştim” diye konuştu.

“Tiyatro hayatımda hep var”

Mesleğe ilk başladığım yıllardan itibaren tiyatro hep hayatımda var. Bir baktım ki epey bir zaman geçmiş. Nasıl geçtiğini anlamadan filmler, seri filmler, televizyon projeleri derken, epey ara vermişim. İki-üç yıl önce konuşmaya başlamıştık. Ben hep yeni bir oyun olsun istedim. Biraz da fazla seçici oldum. Aslında pek çok tiyatro metni okudum. Eski oyunlar, klasikler okuduk. Çok farklı bir şey yapsak, klasik bir oyunla mı sahneye çıksam? Her biri düşünüldü. Hatta uzun uzun düşünüldü. ‘Vakit var. İçimize sinen bir şey olsun.’ dendi. Ama hep içimde bizden ve tabii ki alıştığım o kalemden bir şey çıksın istedim. Biraz da bunu beklemişim.”

“Seyirci salonu doldursun”

Necati Akpınar ve Yılmaz Erdoğan ile sık sık bir araya geldiğini vurgulayan Akbağ, “Dedik ki ‘Seyirci salonu doldursun. Ara vererek oturmasınlar. Seyirci bir tiyatro salonuna gelirken tedirgin olmasın. Güzel olsun, istediğimiz gibi olsun her şey.’ Böyle diyerek iki yıl geçti. Sonunda Yılmaz, ‘Oyunumuz hazır.’ dedi, bundan 4-5 ay önce. Oyunu ufak dokunuşlarla tekrar toparladı. 6 haftalık bir prova süreci geçirip hemen kadromuzu oluşturduk. Biz zaten Serdar Biliş ile bir oyun yapma hevesiyle yola çıkmıştık.”

Akbağ, ilkokuldan itibaren başka hiçbir mesleği düşünmediğine vurgu yaparak, şu bilgileri verdi:

“Şanslıyım…”

“Benim de babaannem bu oyundaki babaanne gibi benzerlikler taşıyor biraz. Böyle güçlü ve anaç bir karakterdi. Çok fazla sinemaya, tiyatroya götürürdü bizi. Çocukken izlediğim filmlerin, oyunların her biri, evde rüyalarıma girerdi ve ‘Ben de o sahnede olmalıyım.’ derdim o zamanlar. Sonra hayranı olduğum insanların tiyatrolarında, okullarında öğrenci oldum ve onlarla çalıştım. Büyük bir şans benim için. Yıldız Kenter hocam oldu. Haldun Dormen, Dormen Tiyatrosu benim için bir ekoldür. 2 sezon iki ayrı oyunla orada sahneye çıktım. Devekuşu Kabare, Metin Akpınar, Zeki Alasya, Hadi Çaman, Yeditepe Oyuncuları, sonra Ortaoyuncular… Bu ustaların hepsinin hayatımda yeri ayrıdır. Müjdat Gezen hem hocam oldu hem birlikte bir müzikal oyunda oynadık. Yani geçmişimde bu büyük ustalarla sahneye çıktığım için çok şanslı addediyorum kendimi.”